Wat is boor?
Boor is een niet-metalen element dat voorkomt in de derde hoofdgroep van het periodiek systeem met het symbool B. Het komt niet vrij in de natuur voor, maar is gebonden aan zuurstof. Boor komt voor als orthoboorzuur en als alkalimetaal- en aardalkalimetaalboraten.
De primaire bronnen van boor zijn de mineralen rasoriet en kerniet, die worden gevonden in uitgebreide afzettingen in de Mojave-woestijn in Californië. Grote ertsafzettingen bestaan ook in Turkije en de USSR. Ondanks de wijdverspreide aanwezigheid, is boor slechts goed voor ongeveer 3 ppm van de aardkorst.
Boor werd in 1808 gelijktijdig ontdekt door de Franse chemicus GAY-LUSSAC en de Engelse chemicus SIR HUMPHRY DAVY. In 1895 verkreeg HENRI MOISSAN voor het eerst aanzienlijke hoeveelheden boor (van 86% zuiverheid) door boortrioxide te reduceren met magnesium. Het Moissan-proces blijft de basis voor de commerciële productie van amorf, laagzuiver boor.
In 1909 bereidde WEINTRAUB met succes 99% zuiver boor door BCl3 te ontbinden in een elektrische boog. Sindsdien zijn er talloze methoden ontwikkeld, maar er wordt nog steeds onderzoek gedaan naar methoden om commerciële hoeveelheden zuiver boor te produceren.
Inhoudsopgave
1. Fysieke eigenschappen van boor
Het bepalen van de exacte fysische eigenschappen van boor is een uitdaging vanwege het structurele polymorfisme en de zuiveringsproblemen. Hieronder worden verschillende waarden gepresenteerd, verzameld uit de literatuur:
Eigenschap | Waarde |
---|---|
Atoomnummer | 5 |
Relatieve atoommassa | 10,811 |
Smeltpunt | 2050 ± 50 °C |
Sublimatiepunt | 2550 °C |
Dichtheid (amorf bij 20 °C) | 2,3 |
Dichtheid (β-rhomboëdrisch) | 2,35 |
Dichtheid (α-rhomboëdrisch) | 2,46 |
Dichtheid (vloeistof bij mp) | 2,99 |
Dichtheid (vast bij mp) | 2,13 |
Kristalstructuur | amorf, α-rhomboëdrisch, β-rhomboëdrisch, vier tetragonaal |
Hardheid (Knoop) (gekristalliseerd uit smelt) | 2390 kg/mm2 |
Hardheid (Knoop) (dampafzetting) | 2690 kg/mm2 |
Elektrische weerstand (bij 300 K) (amorf) | 7,5 × 10-2 W.cm-1 |
Elektrische weerstand (bij 300 K) (β-rhomboëdrisch, enkelvoudig kristal) | 7 × 105 W.cm-1 |
Elektrische weerstand (bij 300 K) (β-rhomboëdrisch, polykristallijn) | 106 – 107 W.cm-1 |
Warmtecapaciteit Cp (J K⁻¹ mol⁻¹) (amorf bij 300 K) | 12,054 |
Warmtecapaciteit Cp (J K⁻¹ mol⁻¹) (β-rhomboëdrisch, 300 K) | 11.166 |
Warmtecapaciteit Cp (J K⁻¹ mol⁻¹) (vast bij mp) | 33.955 |
Warmtecapaciteit Cp (J K⁻¹ mol⁻¹) (vloeistof bij mp) | 39.063 |
Entropie S (J K⁻¹ mol⁻¹) (amorf, 298 K) | 6.548 |
Entropie S (J K⁻¹ mol⁻¹) (β-rhombohedrale) | 5,875 |
Smeltingsenthalpie ΔHf (kJ/mol) | 50,2 |
Sublimatie-enthalpie ΔHs (kJ/mol) | 572,7 |
Boor is het op één na hardste element, alleen overtroffen door de diamant-allotroop van koolstof. α-rhombohedrale boor varieert van rood tot bruin, β-rhombohedrale boor is glanzend grijs tot zwart en amorf boor is bruin tot grijs.
De elektrische weerstand van boor vertoont een drastische verandering met de temperatuur, variërend van 1011 W.cm⁻¹ bij 160 °C tot 106 W.cm⁻¹ bij 20 °C en tot 0,1 W.cm⁻¹ bij 700 °C voor polykristallijn β-rhombohedrale boor, wat halfgeleidergedrag vertoont.
2. Chemische eigenschappen van boor
De kleine atoomstraal van boor (0,25 nm) en de hoge ionisatiepotentialen hebben een aanzienlijke invloed op de chemische eigenschappen ervan. De volgende belangrijke eigenschappen en reacties worden samengevat:
Ionisatie-energie:
- B → B+: 798 kJ/mol (8,27 eV)
- B+ → B2+: 2426 kJ/mol (25,15 eV)
- B2+ → B3+: 3658 kJ/mol (37,92 eV)
Standaard elektrodepotentiaal:
B + 3 H2 + OH → H3BO3 + 3 H+ + 3 e– (0,73 V)
Elektronenaffiniteit: 32 kJ/mol (0,332 eV)
Elektronegativiteit:
- Pauling: 2,04
- Mulliken: 2,01
Ionische straal: 0,25 nm
Atomaire straal: 0,80 – 0,95 nm (afhankelijk van het type binding)
Standaardenthalpie van vorming:
- BF3: 1136 kJ/mol
- BCl3: 402 kJ/mol
- BBr3: 239 kJ/mol
- B2O3: 1269 kJ/mol
- BN: 256 kJ/mol
De elektronenconfiguratie van boor, 2s²2p¹, dicteert overheersende trivalentie, hoewel eenvoudig B³⁺-ionen bestaan niet. Boor heeft meer orbitalen (4) voor binding dan elektronen (3), waardoor het een elektronenpaaracceptor is, een Lewiszuur, en geneigd is om multicenterbindingen te vormen. Het vertoont een hoge affiniteit voor zuurstof en neigt ertoe om te combineren met de meeste metalen, waarbij vuurvaste legeringachtige metaalboriden worden gevormd.
Het chemische gedrag van elementair boor hangt af van zijn morfologie en deeltjesgrootte. Kristallijn boor is over het algemeen niet-reactief, terwijl amorf boor gemakkelijker reageert. Alle boormodificaties vertonen relatieve resistentie tegen chemische aantasting bij kamertemperatuur.
Reacties omvatten:
-
Indirecte synthese van boorhydriden met waterstof
-
Trihalidevorming via reactie met halogenen: 2 B + 3 X2 → 2 BX3
-
Spontane reactie met fluor en reacties met chloor en broom bij verhoogde temperaturen
-
Reactie met zuurstof, zwavel, selenium en stikstof onder specifieke omstandigheden
-
Boor-koolstofreactie om B12C3 te produceren boven 2000 °C, en reacties met silicium om B4Si en B6Si te vormen
-
Reactiviteit met verschillende heterocyclische verbindingen die C, N, S, O en boor bevatten
Elementair boor dient als een effectief reductiemiddel bij reacties met waterdamp, koolmonoxide, stikstofoxiden, zwaveldioxide en overgangsmetaaloxiden.
Boor reageert niet op waterige NaOH, maar reageert volledig met gesmolten Na2CO3 of gesmolten mengsels van natriumcarbonaat en natriumnitraat. Kokende niet-oxiderende zuren, zoals HF, HCl, HBr of verdund zwavelzuur of fosforzuur, tasten boor niet aan, maar geconcentreerde HNO3 of HNO3–H2O2-mengsels leiden tot heftige reacties.
3. Productie van boor
Er bestaan verschillende preparatieve methoden om boor te verkrijgen, waarvan de volgende als de belangrijkste worden beschouwd:
1. Reductie van boortrioxide met magnesium:
B2O3 + 3 Mg → 2 B + 3 MgO
MgO reageert gelijktijdig met overtollig B2O3:
MgO + B2O3 → Mg(BO2)2
MgO + 2 B2O3 → MgB4O7
Deze reactie is snel, zeer exotherm en fijn verdeeld materiaal kan explosief reageren.
Een soepelere reactie treedt op bij een overmaat aan B2O3:
2 B2O3 + 3 Mg → 2 B + Mg3(BO3)2
4 B2O3 + 3 Mg → 2 B + 3 Mg(BO2)2
De optimale B2O3 : Mg-verhouding is ongeveer 1,8 : 3.
De reactie wordt uitgevoerd in verticale stalen retorten die zijn afgeschermd van zuurstof door een argonstroom, geïnitieerd door een elektrische vonk, een ontstekermengsel of externe verwarming. Na afkoeling wordt de reactiemassa vermalen en uitgeloogd met zoutzuur om ruw amorf boor te verkrijgen met een zuiverheid van 86 – 88%.
Upgradingmethoden omvatten behandeling met B2O3 of KHF2 en KBF4, daaropvolgende uitloging met zuur en uiteindelijke verhitting in een vacuüm om boorsuboxide en metalen te verwijderen.
2. Reductie van KBF4 door natrium:
KBF4 + 3 Na → 3 NaF + KF + B
Deze methode werd tot het einde van de jaren 50 gebruikt voor commerciële boorproductie in Duitsland. Uitdagingen zijn onder meer onvolledige reactie en de vorming van niet-verwijderbare metaalboriden.
3. Reductie van boorhalogeniden met waterstof:
Zeer zuivere boormonsters (> 99% B) kunnen worden verkregen door boorhalogeniden te reduceren met waterstof, met name BBr3 en BCl3. Deze methode heeft ook de voorkeur voor laboratoriumsynthese.
De haliden kunnen worden gezuiverd door destillatie vóór reductie. De efficiëntie van de reactie is relatief laag, met opbrengsten van 5 – 25%, en niet-gereageerde boorhalogeniden moeten worden gerecycled of verwijderd, waardoor het proces complex en duur is.
4. Thermische ontleding van boorverbindingen:
Zeer zuiver boor kan worden verkregen door thermische ontleding van BI₃ of boorhydriden op wolfraamdraden of andere gloeidraden. Boor met een zuiverheid van 99,9999% (zes negens) werd verkregen door diboraan te ontleden en vervolgens te smelten in zones.
5. Elektrolyse van gesmolten boraten of KBF4 is geen prominente methode voor commerciële of laboratoriumbereiding, ondanks dat het in talloze artikelen wordt genoemd.
Verfijning van boor kan worden bereikt door zone-smelten of de vervluchtiging van onzuiverheden in hoog vacuüm of waterstof bij 2000 °C.
4. Toepassingen van boor
Amorf boor, met name in het bereik van 90% tot 95% zuiverheid, vindt diverse toepassingen in verschillende industrieën:
- Boor wordt gebruikt als additieven in pyrotechnische mengsels, waaronder fakkels, ontstekers, vertragingscomposities, vaste raketbrandstoffen en explosieven.
- Bron is vereist voor de bereiding van vuurvaste metaalboride-additieven die worden gebruikt in gecementeerde carbiden.
- Boor dient als een nuttig reducerend additief in vloeimiddelen voor het solderen van roestvrij staal.
- Boor met een hoge zuiverheid (> 99,99%) wordt gebruikt in elektronica. Het fungeert als een ppm-additief voor germanium en silicium om p-type halfgeleiders te produceren.
- Kristallijn, zeer zuiver boor wordt gebruikt in thermistoren en vertragingslijnen.
- Boorfilamenten werden ontwikkeld als versterkingsmaterialen voor lichtgewicht, stijve composieten die worden gebruikt in commerciële en militaire vliegtuigen. Grafietfilamenten hebben echter in veel toepassingen grotendeels boorfilamenten vervangen.
- Dunne films van boor worden gebruikt in neutronentellers en boorpoeder verspreid in polyethyleengietstukken dient als afscherming tegen thermische neutronen in nucleaire centra.
- Boorcomposieten met Al of Fe, vooral wanneer verrijkt met 10B, worden gebruikt als neutronenschilden en absorbers in kernreactoren.
- Boor fungeert als een effectief deoxidatiemiddel, met name bij de productie van zuiver koper.
- Het speelt een rol bij de bereiding van amorfe magnetische metalen en legeringen.
- In de vorm van ferroboron wordt boor gebruikt in microgelegeerd staal (0,001% B) om uitstekende weerstand te bieden tegen spanningsscheuren en de treksterkte en hardheid te verbeteren.
5. Toxicologie van boor
Elementair boor wordt als niet-toxisch beschouwd vanwege zijn chemische inertheid en onoplosbaarheid.
Boor is een natuurlijk voorkomend element dat in verschillende mineralen en verbindingen voorkomt. Het is een essentiële sporenvoedingsstof voor mensen, maar blootstelling aan hoge niveaus van boor kan giftig zijn.
De acute toxiciteit van boor hangt af van de blootstellingsroute. Inname van grote hoeveelheden boor kan misselijkheid, braken, diarree en buikpijn veroorzaken. In ernstige gevallen kan het leiden tot de dood. Inademing van boorstof kan irritatie van de longen en ademhalingsproblemen veroorzaken. Huidcontact met boorverbindingen kan irritatie, roodheid en branderigheid veroorzaken.
Langdurige blootstelling aan hoge niveaus boor kan een aantal gezondheidsproblemen veroorzaken, waaronder:
- Voortplantingsproblemen
- Ontwikkelingsproblemen bij kinderen
- Nierschade
- Leverschade
- Problemen met het immuunsysteem
Boor wordt niet beschouwd als een kankerverwekkende stof voor mensen.
Referentie
- Boron and Boron Alloys; Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry. – https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/14356007.a04_281